Toevallig stond op de agenda van de kerkenraad een vraag van de Stichting ‘Wijdekerk’, die al voor de ophef over ‘Nashville’ bij ons binnen kwam. ‘Wijdekerk’ is een initiatief van een groep christenen, zelf LHBTIQ+persoon of nauw betrokken bij LHBTIQ+personen. Ze willen laten zien hoe LHBTIQ+personen en andere betrokkenen hun gemeente ervaren en roepen mensen daarom op hun persoonlijke ervaringen te delen op hun website (www.wijdekerk.nl). Hun slogan is: ‘Laat zien wat er leeft in de kerk, want samen zijn wijdekerk!’ De groep vraagt de kerken in Nederland, en dus ook ons, aan te geven in welke mate LHBTIQ+personen welkom en geaccepteerd zijn. Want niet iedere LHBTIQ+persoon heeft de moed om te vragen hoe het beleid van de kerk is, als hij er binnenstapt. Op een kaart van de stichting kan iedereen dit van tevoren bekijken. 

Zonder discussie heeft de kerkenraad besloten ons aan te melden als welkome plek voor LHBTIQ+personen. Het is eigenlijk een bevestiging van onze opvattingen hierover, onder andere verwoord in de zogenoemde ‘plaatselijke regeling’. In dit reglement –in 2012 vastgesteld na overleg met de gemeente- staat bijvoorbeeld: ‘Levensverbintenissen van twee personen, anders dan een huwelijk van man en vrouw, kunnen als een verbond van liefde en trouw voor Gods aangezicht worden gezegend’.  

Het was voor ons dan ook niet meer dan vanzelfsprekend dat we, als symbolisch tegengeluid, enkele weken de regenboogvlag (met het woord VREDE) bij de kerk hebben laten wapperen. En de eerste zondag na ‘Nashville’ zongen we lied 536 (uit Zangen van Zoeken en Zien):

Ongestraft mag liefde bloeien

vrijuit zoeken naar de zon.

Liefdesloop verdraagt geen boeien:

laat haar stromen als een bron!

Laat de liefde maar gebeuren

Als een wonder van het licht,

Als een regenboog vol kleuren

Door de hemel zelf gesticht.