Predikant
Wat is een predikant? Daarop is niet zo gemakkelijk antwoord te geven. Natuurlijk: Ik ga voor in kerkdiensten, bezoek mensen, leid gesprekskringen en ben lid van de kerkenraad, het bestuur van de gemeente. Maar wat is nu het wezenlijke van het predikantschap? Dat beschreef ik in een artikel in de jubileumbundel Preektijgers pastores pioniers: predikantschap in de 21ste eeuw van de Bond van Nederlandse Predikanten (BNP) (Uitgeverij Boekencentrum, Utrecht).
“Ik heb de volmacht gekregen om je het verhaal te vertellen van Jezus, zoon van God nota bene, goed tot op het bot, die toch tijdens zijn leven uiteindelijk geen applaus kreeg. Hij werd aan het kruis geslagen. Hij werd deze wereld uit gezet. Omdat hij in geen enkel plaatje paste: hij wilde niet bekend staan als machthebber, niet als genezer van zieken, maar als iemand die transparant was voor God. Hij liet mensen zien dat je veel kunt willen, grote dromen kunt hebben, maar dat je met die dromen, dat verlangen, keihard aanloopt tegen de grenzen van deze wereld. Kwetsbaar werd hij. Hij loste de problemen niet op. Maakte deze wereld niet ineens fundamenteel anders. Natuurlijk: hij had gezag, mensen werden heel in zijn nabijheid, maar de werkelijkheid werd niet anders. Juist door in de werkelijkheid te blijven, ook toen zijn leven aan het einde kwam, deed hij voor ons waartoe hij was geroepen en ging hij zijn leerlingen voor op een nieuwe weg in deze wereld.”
Daarom ben ik predikant: niet om je duidelijk te maken dat je alles kunt worden wat je wilt, niet om je verdriet weg te nemen, niet om je een oplossing aan te reiken voor je problemen, maar om een plaats te zijn waar je de rust en veiligheid hebt om verdriet te hebben, het te doorleven, totdat het klaar is. Om je problemen in het gezicht te zien, net zolang totdat je weer verder kunt….
Om deze plaats te kunnen bieden, ben ik academisch opgeleid: Ik heb geleerd teksten te lezen en uit te leggen, en met mensen te communiceren, ik ben gevormd in de Protestantse kerk in Nederland om te preken, rituelen uit te voeren, ik heb me verdiept in het fenomeen religie, nagedacht over wie of wat God is. Al die vaardigheden zijn er om mens te zijn met mensen.
Daarvoor heb ik ruimte nodig en tijd. Ik ben blij dat ik die krijg van de gemeente. Daarom kan ik, wanneer een zoon me om 10 uur ’s avonds belt dat zijn moeder op sterven ligt, binnen 10 minuten aan haar bed staan. Om een psalm te lezen, om te bidden, om een zegen uit te spreken. Ik kan iemand uit laten spreken, pijnlijke vragen stellen, en het is veilig: mijn gesprekspartner hoeft pas weer naar huis, wanneer de tranen zijn gedroogd, en hij tot rust gekomen is. Ik heb tijd om te blijven wanneer ik al bij de deur sta, en het blijkt dat dan ineens naar boven komt wat het hele gesprek niet aan de oppervlakte kon of mocht komen.
Iedere professionele therapeut zegt tegen mij: “je bent gek dat je dat doet. Het is niet goed om dat te doen: ontstaat er een zogenaamd ‘deurknop-gesprek’? Dan is er de volgende afspraak.” Maar die volgende afspraak is er niet. Of tijdens die volgende afspraak zijn er allang weer andere dingen aan de hand. Ik moet denken aan wat ik ooit eens hoorde over de swing van de golfer: Het balletje ligt op de grond, maar je moet de beweging die je maakt daar niet stoppen, nee, je moet die beweging door laten gaan, tot boven je hoofd. Wanneer je weet: ik moet over een half uur weer weg, ga je niet nog een indringende vraag stellen die nieuwe emoties naar buiten zou laten komen. Dat is de luxe wanneer je predikant bent. Dat is de luxe van een gesprek met een predikant. Dat hier tijd is.” Tot zover het artikel in de jubileumbundel van de BNP.
Ik heb tijd voor u, voor jou. Tijd voor de mensen die op mijn pad komen. Toevallig, of doordat iemand mij zegt: “je zou hem of haar eens moeten bezoeken”. Ik vind het fijn wanneer u mij laat weten dat uzelf of een ander graag een gesprek met mij wil. U helpt me daar enorm mee. En niet alleen mij, maar ook de mensen waar ik naar toe ga.
Nog even iets over mijzelf:
Ik ben geboren en getogen in de stad Groningen. Daar heb ik ook theologie gestudeerd, en ben ik gepromoveerd. In 1997 ben ik een half jaar theologisch medewerker geweest in het Hendrik Kraemer Haus, de pastorie van de Nederlandse Oecumenische Gemeente in Berlijn. In februari van 1998 werd ik vicaris, hulp-predikant, in de Hervormde Gemeente Zeerijp-Eenum-Westeremden. In september van dat jaar werd ik bevestigd als predikant van de Hervormde gemeente in Smilde. In 2005 maakte ik de overstap naar de Hervormde Gemeente in Lemmer, later de Protestantse Gemeente i.w. in Lemmer. In 2017 werd ik predikant voor de Vredeskerk in Nijkerk. Tussen 2000 en 2009 was ik lid van de stuurgroep van het predikantenplatform “Op Goed Gerucht”. En van 2010 – 2018 maakte ik deel uit van het bestuur van de Bond van Nederlandse Predikanten, waarvan de laatste 6 jaar als voorzitter. En sinds 6 oktober ben ik predikant in uw/jullie midden.
Ds. Pieter J. Huiser
“Ik heb de volmacht gekregen om je het verhaal te vertellen van Jezus, zoon van God nota bene, goed tot op het bot, die toch tijdens zijn leven uiteindelijk geen applaus kreeg. Hij werd aan het kruis geslagen. Hij werd deze wereld uit gezet. Omdat hij in geen enkel plaatje paste: hij wilde niet bekend staan als machthebber, niet als genezer van zieken, maar als iemand die transparant was voor God. Hij liet mensen zien dat je veel kunt willen, grote dromen kunt hebben, maar dat je met die dromen, dat verlangen, keihard aanloopt tegen de grenzen van deze wereld. Kwetsbaar werd hij. Hij loste de problemen niet op. Maakte deze wereld niet ineens fundamenteel anders. Natuurlijk: hij had gezag, mensen werden heel in zijn nabijheid, maar de werkelijkheid werd niet anders. Juist door in de werkelijkheid te blijven, ook toen zijn leven aan het einde kwam, deed hij voor ons waartoe hij was geroepen en ging hij zijn leerlingen voor op een nieuwe weg in deze wereld.”
Daarom ben ik predikant: niet om je duidelijk te maken dat je alles kunt worden wat je wilt, niet om je verdriet weg te nemen, niet om je een oplossing aan te reiken voor je problemen, maar om een plaats te zijn waar je de rust en veiligheid hebt om verdriet te hebben, het te doorleven, totdat het klaar is. Om je problemen in het gezicht te zien, net zolang totdat je weer verder kunt….
Om deze plaats te kunnen bieden, ben ik academisch opgeleid: Ik heb geleerd teksten te lezen en uit te leggen, en met mensen te communiceren, ik ben gevormd in de Protestantse kerk in Nederland om te preken, rituelen uit te voeren, ik heb me verdiept in het fenomeen religie, nagedacht over wie of wat God is. Al die vaardigheden zijn er om mens te zijn met mensen.
Daarvoor heb ik ruimte nodig en tijd. Ik ben blij dat ik die krijg van de gemeente. Daarom kan ik, wanneer een zoon me om 10 uur ’s avonds belt dat zijn moeder op sterven ligt, binnen 10 minuten aan haar bed staan. Om een psalm te lezen, om te bidden, om een zegen uit te spreken. Ik kan iemand uit laten spreken, pijnlijke vragen stellen, en het is veilig: mijn gesprekspartner hoeft pas weer naar huis, wanneer de tranen zijn gedroogd, en hij tot rust gekomen is. Ik heb tijd om te blijven wanneer ik al bij de deur sta, en het blijkt dat dan ineens naar boven komt wat het hele gesprek niet aan de oppervlakte kon of mocht komen.
Iedere professionele therapeut zegt tegen mij: “je bent gek dat je dat doet. Het is niet goed om dat te doen: ontstaat er een zogenaamd ‘deurknop-gesprek’? Dan is er de volgende afspraak.” Maar die volgende afspraak is er niet. Of tijdens die volgende afspraak zijn er allang weer andere dingen aan de hand. Ik moet denken aan wat ik ooit eens hoorde over de swing van de golfer: Het balletje ligt op de grond, maar je moet de beweging die je maakt daar niet stoppen, nee, je moet die beweging door laten gaan, tot boven je hoofd. Wanneer je weet: ik moet over een half uur weer weg, ga je niet nog een indringende vraag stellen die nieuwe emoties naar buiten zou laten komen. Dat is de luxe wanneer je predikant bent. Dat is de luxe van een gesprek met een predikant. Dat hier tijd is.” Tot zover het artikel in de jubileumbundel van de BNP.
Ik heb tijd voor u, voor jou. Tijd voor de mensen die op mijn pad komen. Toevallig, of doordat iemand mij zegt: “je zou hem of haar eens moeten bezoeken”. Ik vind het fijn wanneer u mij laat weten dat uzelf of een ander graag een gesprek met mij wil. U helpt me daar enorm mee. En niet alleen mij, maar ook de mensen waar ik naar toe ga.
Nog even iets over mijzelf:
Ik ben geboren en getogen in de stad Groningen. Daar heb ik ook theologie gestudeerd, en ben ik gepromoveerd. In 1997 ben ik een half jaar theologisch medewerker geweest in het Hendrik Kraemer Haus, de pastorie van de Nederlandse Oecumenische Gemeente in Berlijn. In februari van 1998 werd ik vicaris, hulp-predikant, in de Hervormde Gemeente Zeerijp-Eenum-Westeremden. In september van dat jaar werd ik bevestigd als predikant van de Hervormde gemeente in Smilde. In 2005 maakte ik de overstap naar de Hervormde Gemeente in Lemmer, later de Protestantse Gemeente i.w. in Lemmer. In 2017 werd ik predikant voor de Vredeskerk in Nijkerk. Tussen 2000 en 2009 was ik lid van de stuurgroep van het predikantenplatform “Op Goed Gerucht”. En van 2010 – 2018 maakte ik deel uit van het bestuur van de Bond van Nederlandse Predikanten, waarvan de laatste 6 jaar als voorzitter. En sinds 6 oktober ben ik predikant in uw/jullie midden.
Ds. Pieter J. Huiser
terug